کد مطلب:315184 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:258
توسل به قمر بنی هاشم با یاد امام زمان
نویسنده و پژوهشگری كه خود از دلباختگان اهل بیت علیهم السلام به ویژه سقای كربلا حضرت اباالفضل العباس علیه السلام است، كرامتی را این گونه نقل می كرد:
پایانی ترین روزهای سال 1384 هجری شمسی بود، دلدادگان و هواداران سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام از اقصا نقاط دنیا خود را برای زیارت اربعین آماده می كردند، توفیق الهی شامل حالم شد و باب الحسین علیه السلام یعنی حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ویزای زیارتی ما را نیز معجزه آسا امضا فرمود.
هنوز چند روز دیگر به اربعین باقی مانده بود، با گروهی از عاشقان و زایران حرم باصفای حسینی وارد كربلای معلا شدیم.
به راستی كشور عراق در تب و تاب دیگری بود، عاشقان فرزند زهرا علیهاالسلام از نقاط دور و نزدیك عراق عاشقانه با پای پیاده و با حال وصف ناپذیری، گام روی بال فرشتگان می نهادند و به سوی بین الحرمین در حركت بودند، حال و هوای آنان قابل توصیف نبود. زایران ایرانی به حال آنها غبطه می خوردند، بیش از ده میلیون زایر در آن شرایط حساس و تهدیدهایی كه از جانب وارثان یزیدها، شمرها، عمر سعدها و ابن زیادها داشتند، عاشقانه و بی پروا با گام های استوار راه می پیمودند تا با امام زمان خود همراه شده و در زیارت اربعین شركت كنند.
به راستی قلم از بیان حال و هوای آنها ناتوان است، و حال آنها دیدنی است نه توصیف كردنی. آنان با عزاداری، سینه زنی، زنجیرزنی، قمه زنی و... خاطره ی
[ صفحه 415]
عاشورا را یكبار دیگر زنده كردند.
خدا را سپاسگزار بودم كه لطفی در حق این جانب نمود كه از نزدیك چنین منظره ی فراموش نشدنی را ببینیم. چند روزی كه تحت قبه ی طلایی امام حسین علیه السلام و حضرت اباالفضل علیه السلام بودیم، از همه جا و همه ی برنامه ها بی خبر بودیم، از این رو برای خروج از كشور عراق با مشكلات جدی اداری آن كشور روبه رو شدیم.
از طرفی در میان آن همه زایر حل مشكل به صورت ظاهر غیرممكن بود، ولی برای دلداده ی خاندان عصمت علیهم السلام كی راه بسته است؟ در همان شرایط سخت از صمیم دل با عبارت خاصی دست توسل به دامن پرمهر قمر بنی هاشم اباالفضل العباس علیه السلام زدم و چند بار ذكر معروف توسل حضرتش را به صورت ذیل خواندم كه:
«یا كاشف الكرب عن وجه الحسین علیه السلام اكشف كرب الغیبة عن وجه مولانا المهدی علیه السلام و كربی بحق أخیك الحسین علیه السلام».
در این توسل، گرفتاری دوران غیبت مولایمان حضرت مهدی علیه السلام را پیشاپیش گرفتاری خود قرار دادم و به عمو جانش حضرت اباالفضل العباس علیه السلام متوسل شدم، مشكلات را به حضرتش واگذار نمودم و با خیال راحت و خاطری آسوده، از همه ی كارهای اداری صرف نظر كردم و به زیارت مشغول شدیم. تا این كه به نجف اشرف زیارت امیرمؤمنان علی علیه السلام مشرف شدیم و از آنجا به بارگاه غریبانه ی كاظمین علیهماالسلام مشرف شدیم و با عنایت حضرت اباالفضل علیه السلام به طرف ایران حركت كردیم و بی آن كه با مشكلی روبه رو شویم به شهر مقدس قم، بارگاه باعظمت حضرت معصومه علیهاالسلام مشرف شدیم...
پایانی ترین روزهای سال 1384 هجری شمسی بود، دلدادگان و هواداران سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام از اقصا نقاط دنیا خود را برای زیارت اربعین آماده می كردند، توفیق الهی شامل حالم شد و باب الحسین علیه السلام یعنی حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ویزای زیارتی ما را نیز معجزه آسا امضا فرمود.
هنوز چند روز دیگر به اربعین باقی مانده بود، با گروهی از عاشقان و زایران حرم باصفای حسینی وارد كربلای معلا شدیم.
به راستی كشور عراق در تب و تاب دیگری بود، عاشقان فرزند زهرا علیهاالسلام از نقاط دور و نزدیك عراق عاشقانه با پای پیاده و با حال وصف ناپذیری، گام روی بال فرشتگان می نهادند و به سوی بین الحرمین در حركت بودند، حال و هوای آنان قابل توصیف نبود. زایران ایرانی به حال آنها غبطه می خوردند، بیش از ده میلیون زایر در آن شرایط حساس و تهدیدهایی كه از جانب وارثان یزیدها، شمرها، عمر سعدها و ابن زیادها داشتند، عاشقانه و بی پروا با گام های استوار راه می پیمودند تا با امام زمان خود همراه شده و در زیارت اربعین شركت كنند.
به راستی قلم از بیان حال و هوای آنها ناتوان است، و حال آنها دیدنی است نه توصیف كردنی. آنان با عزاداری، سینه زنی، زنجیرزنی، قمه زنی و... خاطره ی
[ صفحه 415]
عاشورا را یكبار دیگر زنده كردند.
خدا را سپاسگزار بودم كه لطفی در حق این جانب نمود كه از نزدیك چنین منظره ی فراموش نشدنی را ببینیم. چند روزی كه تحت قبه ی طلایی امام حسین علیه السلام و حضرت اباالفضل علیه السلام بودیم، از همه جا و همه ی برنامه ها بی خبر بودیم، از این رو برای خروج از كشور عراق با مشكلات جدی اداری آن كشور روبه رو شدیم.
از طرفی در میان آن همه زایر حل مشكل به صورت ظاهر غیرممكن بود، ولی برای دلداده ی خاندان عصمت علیهم السلام كی راه بسته است؟ در همان شرایط سخت از صمیم دل با عبارت خاصی دست توسل به دامن پرمهر قمر بنی هاشم اباالفضل العباس علیه السلام زدم و چند بار ذكر معروف توسل حضرتش را به صورت ذیل خواندم كه:
«یا كاشف الكرب عن وجه الحسین علیه السلام اكشف كرب الغیبة عن وجه مولانا المهدی علیه السلام و كربی بحق أخیك الحسین علیه السلام».
در این توسل، گرفتاری دوران غیبت مولایمان حضرت مهدی علیه السلام را پیشاپیش گرفتاری خود قرار دادم و به عمو جانش حضرت اباالفضل العباس علیه السلام متوسل شدم، مشكلات را به حضرتش واگذار نمودم و با خیال راحت و خاطری آسوده، از همه ی كارهای اداری صرف نظر كردم و به زیارت مشغول شدیم. تا این كه به نجف اشرف زیارت امیرمؤمنان علی علیه السلام مشرف شدیم و از آنجا به بارگاه غریبانه ی كاظمین علیهماالسلام مشرف شدیم و با عنایت حضرت اباالفضل علیه السلام به طرف ایران حركت كردیم و بی آن كه با مشكلی روبه رو شویم به شهر مقدس قم، بارگاه باعظمت حضرت معصومه علیهاالسلام مشرف شدیم...